Met dubbele turbo - Willem Barnas
Ik heb een vreselijk zwak voor de stokoude maar keihard uitstervende generaties Nederlandse schubs en spiegels. Ik ben er mee opgegroeid en zo nu en dan vang ik er ook nog weleens eentje. Uiteindelijk raken we ze helaas allemaal kwijt, maar de karperjeugd van tegenwoordig staat meer dan klaar en heeft ook het nodige in zich. Dat blijkt al wel…
De precieze kilo’s doen er eigenlijk ook hier weer verdomd weinig toe, groot worden karpers toch wel. Absurd groot zelfs, maar ik doel op iets heel anders dan hun formaat. De indruk die ze maken. De impressie die ze achter laten. De manier waarop ze je raken. In verschijning en uitstraling, in kracht en in schoonheid, maar ook in de herinnering, als vangst. Het worden allemaal karakters en persoonlijkheden.
Het heeft geen enkele zin om er de eerste tijd een oordeel over te vellen, of ze af te schrijven als ordinaire exoten of overlast bij nacht of leuk voor met de feeder. Ze zijn nog maar net een paar jaar uit het ei, dus dat oogt inderdaad nog maar zelden als die staalblauwe torpedo uit de verhalen, dat ramt het carbon nog niet echt dubbel nee, maar onthoud: Kleine karpers worden groot. Badeendjes worden duikboten. Geduld. Als je karpers kent weet je wel beter en zodra dat jonge spul smoel krijgt en ook een beetje body, weet je soms echt niet wat je met je trillende handjes in je net ziet liggen.
<.jpeg> Alsof de Maas langs huis stroomt...
Zeg nou zelf, hier zit toch al kop op? Dit heeft toch al wat op z’n flanken staan, of niet? Nog geen tien jaar oud, de laatste krappe zes jaar zwemmend in een oud scheepvaartkanaal in het noorden van het lage land, spatstrak maar superstoer en met dubbele turbo. Kun je nagaan wat je in het spreekwoordelijke netje van Luc ziet schuiven als we nog eens tien jaar verder zijn. Die wil je niet op je feeder hoor. Die sleept als het moet je feedertje met visplateau en al richting Groningen.
Geloof me dat deze maar bar weinig zin had om bij het hardhout en staal vandaan te komen en dat ik dat prima voelen kon, ondanks potige drieponds Ballista en een potdicht geschroefde Spheros vol dikke nylon. Op het moment dat ik voor het eerst zicht kreeg op wat ik gehaakt had, betrapte ik me op een bijzondere blijdschap en opwinding. Daar door het oppervlak brak ‘een van de jonge schubs’!
<.jpeg> Daar komen de duikboten.
<.jpeg> Geboorte der herinnering.
<.jpeg> Never underestimate the new kid on the block.
<.jpeg> Put on your shitkickers and kick some shit (House of Pain)
Er is hier werk gemaakt van karpers poten, ook heel bewust van de schubkarpers en ergens zijn ze vanaf dag één een beetje speciaal. Handenwrijvend stonden we naast de vrachtwagen en niet eens omdat het koud was. Nieuwe Nederlandse geschiedenis! Schubs! Van het besef dat er verspreid over de provincies, hiervan tonnen in gegaan zijn, krijg ik het warm. Schitterende vissen zijn het.
Ik ben als verwende karpervisser uit de late tachtiger en vroege negentiger jaren, ontzettend verheugd met wat er voor ons in het water ligt, ondanks mijn hart dat nog grotendeels in de geest van die gouden oude tijden klopt. Het werk is nooit gedaan, maar wat zwemt er inmiddels al wat rond. Ik hoop dat ik ook de tijd mee mag maken dat ik ze vang met bleke vlekken, spataderen, vervormde vinnen en rimpels. Dan is de droom compleet. We gaan het zien, maar met figuren zoals deze funky Fransoos met Hongaarse roots, is het net alsof de Maas langs huis stroomt…
Never underestimate the new kid on the block.
Sleur d’r een paar uit dit jaar en wees een beetje lief voor elkaar.
Willem Barnas